
Στο σπίτι μας κυριαρχούσαν και κυριαρχούν όλες αυτές οι γεύσεις που παραπέμπουν στα Μανιάτικα σπιτικά.
Θυμάμαι με νοσταλγία, την λαχτάρα που είχαμε με τον αδελφό μου και το καλόπιασμα που έπεφτε στην γιαγιούλα μας για να μας φτιάξει τις περίφημες τραβηχτές, δηλαδή μπαλίτσες από ζυμάρι που τις τραβάς για να πάρουν ένα οβάλ σχήμα και τις τηγανίζεις σε καυτό λάδι.
Οι Μανιάτισσες νοικοκυρές τις έφτιαχναν αρκετά συχνά και σε μεγάλες ποσότητες μιας και είχαν συνήθως πολλά παιδιά.
Ευτυχώς η μανούλα μου μπορεί και μας γυρίζει ακόμη στα παιδικά μας χρόνια αναλαμβάνοντας εκείνη τον ρόλο της γιαγιάς στο σπίτι.
Τις έφτιαξε λοιπόν την Κυριακή και εμείς τι κάναμε? Τις τσακίσαμε όπως ήταν άλλωστε φυσικό !!! ίσα που πρόλαβα να τραβήξω φωτογραφίες !!!
Υλικά για 20 κομμάτια
1 κιλό μπλε αλεύρι Αλλατίνη
2 φακελάκια ξηρή μαγιά
2 ποτήρια του νερού, χλιαρό νερό
2 κουταλάκια του γλυκού αλάτι
4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
Εκτέλεση
Ανακατεύουμε το αλεύρι με το αλάτι, ρίχνουμε την μαγιά, λίγο λίγο το νερό και ζυμώνουμε για 5-6 λεπτά.
Προσθέτουμε το λάδι και ξαναζυμώνουμε για λίγο.
Κάνουμε μια μπαλίτσα με την ζύμη, χαράζουμε έναν σταυρό στην επιφάνεια της, σκεπάζουμε την λεκάνη με ένα μάλλινο πανί και το βάζουμε σ’ ένα ζεστό μέρος μέχρι να φουσκώσει, περίπου 1- 1 ½ ώρα.
Όταν δούμε ότι δεν φαίνεται πλέον ο σταυρός, σημαίνει ότι είναι έτοιμο το ζυμάρι. Επίσης, μπορούμε να το διαπιστώσουμε πατώντας τον δείκτη μας μέσα στο ζυμάρι. Εάν δεν ξανανέβει το ζυμάρι σημαίνει ότι δεν έχει δυνατότητα να φουσκώσει άλλο, άρα είναι έτοιμο.




Καλοφάγωτες !!!!
UPDATE:
Ορίστε και μια γλυκιά τραβηχτή, με μέλι και κανέλα, που έφτιαξε σήμερα κιόλας η Μέτη μας.

Ο τίτλος με εξέπληξε!!λέω κι εγώ τι είναι αυτό!!
ReplyDeleteΤυχεροί που η μαμά σας ταξιδεύει ακόμα σε τέτοιες γεύσεις!!
Ουάουυυυυυυυυυυ και μου αρέσουν τρελάαααααα!!!!!
ReplyDeleteΦιλάκια
Αχ τι μου θύμισες τώρα!!! Καλοκαίρι στο Πήλιο, η κυρία Μελανθούλα μας έφτιαχνε τέτοιες Τραβηχτές αλλά εκεί τις ονομάζουν Τηγανοκουλούρες! Και μέσα μας έβαζε φέτα!!!!
ReplyDeleteΠάει για τύπωμα η συνταγή και σίγουρα θα γίνεται για κολλατσιό της κόρης μου στο σχολείο!!!!
Μαρία θα τα κάνω οπωσδήποτε, με ενθουσίασε η ιδέα!
ReplyDeleteΜπράβο στην μαμά που κρατάει τις παραδοσιακές γεύσεις και μυρωδιές στο σπίτι σας!
"Τραβάτε με κι ας κλαίω", που σημαίνει θέλω τραβηχτή ΤΩΡΑ!!!
ReplyDeleteΜαράκι είναι αυτό που λέω συχνά, οι "παλιές γυναίκες", με λίγο αλεύρι και λίγο νερό έφτιαχναν "παπάδες"!!!
Τις βλέπω και τις λιμπίζομαι...
Φιλιά πολλά
Καλημέρα Μαράκι :)
Στη Μάνη μας είχαν σερβίρει, αυτή την συνταγή για πρωινό. Ηταν νόστιμο πολύ και κάποιοι έβαζαν μέλι παρ΄όλο που είχε τυρί.
ReplyDeleteΤην ονομασία δεν την γνώριζα.
Καλημέρα Μαρία μου και φιλιά!
sinxaritiria stin mama ...oi palies nikokires me apla ylika ftiaxnan tis kaliteres lixoudies..
ReplyDeletena exete mia kali imera
Μαράκι μου, φαινονται ωραιότατες!!
ReplyDeleteκι ακομα πιο ομορφες, γιατί σε ταξιδεύουν στα παιδικά σου χρονια..
φιλιά πολλά!
τί τραβηχτές κοπελίτσα μου...αυτές είναι τραβηχτικές...
ReplyDeleteθα τις δοκιμάσω ΒΟΥ μου...και πολύ σύντομα μάλιστα...ως εναλλακτική της πίτσας που τρελαίνεται ο καλός μου ( και είναι και φαγανό το σκασμένο,ως γνωστόν..)
σμουαααακκιαααα στα μαγουλάκια...
Τι μου θύμισες τώρα!!!!Η μακαρίτισσα η πεθερά μου όταν ζύμωνε ψωμί κράταγε και λίγο ζυμάρι και έφτιαχνε "λαγάνες".Με τυράκι ή με ζάχαρη και κανέλλα, ή μέλι, όπως και να τις φας είναι υπέροχες. ΄Οσο ήταν τα παιδιά μου μικρά τους έφτιαχνα πολύ συχνά τα βραδάκια.Τώρα πιά μεγαλώσαμε, τα παιδιά έφυγαν, θα φτιάχνω όμως για τα εγγονάκια μου σε 2-3 χρόνια.Φιλιά.
ReplyDeleteΈτσι ακριβώς τις φτιάχνω και εγώ πολλές φορές μόνο που τις μπαλίτσες τις ανοίγω με το πλάστη. Θα τις δοκιμάσω "τραβηχτές" την επόμενη φορά. Είναι τέλειες!!! εκτός από τυράκι μας αρέσουν πολύ και με μελάκι και κανελίτσα!! ξετρελαίνουν μικρούς και μεγάλους. Πολλά φιλιά!!!
ReplyDeleteΔείτε update και την γλυκιά τραβηχτή που έφτιαξε η Μέτη.
ReplyDeleteΜαράκι μου εγώ έχω ένα πρόβλημα.
Γλυκιά ή αλμυρή τραβηχτή??
Τι δίλλημα κι αυτό??
Θα προτιμήσω και τις δύο φυσικά!
Μπράβο για άλλη μια φορά στην χρυσοχέρα μανούλα!
Να της δώσεις φιλάκια πολλά!
άμα σας μαλλιοτραβήξω και τις δύο μ'αυτά που μας κάνετε ,θα σας πω εγώ...που η μία κόβει και η άλλη ράβει...
ReplyDeleteφιλιά update και στις δυό σας...-:)))
Μαρία,παράξενη ονομασία,πρώτη φορά τις ακούω.
ReplyDeleteΑπό νοστιμιά δεν το συζητώ,όλα του είδους-λουκομάδες,τηγανίτες-πολύ μ΄αρέσουν.
Με μέλι,αλλά μέσα να έχει ανθότυρο,μμμμ...
Φιλιά!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!! ΠΟΛΥ ΝΟΣΤΙΜΟ,ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΩΡΑ;;;
ReplyDeleteΚΑΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ, ΜΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΦΙΛΙΑ!!
Ελλάδα μοσχομυριστή,
ReplyDeleteμια γεύση χίλια ονόματα,
κάθε τόπος έχει τη δική του ονομασία για αυτές τις τηγανίτες,
το σίγουρο είναι πως όπως κι αν τις λένε τις τσακίζουμε!!!!!!
ζήτω στις μανούλες και τις γιαγιάδες!!!!!!
Νομίζω πως η μυρωδιά τους φτάνει μέχρι εδώ!! ή η πείνα μου φταίει;
ReplyDelete:))
μμμμμμμ .....γλειφω τα δαχτυλα μου!καλωs σασ βρηκα!!!!!
ReplyDeleteΠολύ ωραία συνταγή!!!!
ReplyDeleteΚαι οι 2 εκδοχές!
Φιλάκια καλό βρδυ!
Μαράκι μου επιτρέπεις να τραβήξω αυτή με την φέτα έτσι;;;
ReplyDeleteτης έχω μία κάποια αδυναμία!!!!
Και αυτή με το ανθότυρο και το μέλι που λέει η Ελένη τέλεια πρέπει να είναι!!!
Πολλά φιλιά
Μια γλυκιά και για μένα παρακαλώ! :)
ReplyDeleteγεια σας !
ReplyDeleteτελικά όλοι τις ξέραμε τις τραβηχτές έστω και με διαφορετική ονομασία!!! Χαίρομαι που σας αρέσουν και εσας και σε μερικούς μάλιστα ξύπνησαν ευχαριστες αναμνήσεις !!
πολλά πολλά φιλάκια και καλά να περνάτε!!!!!
Τέλειο αλμυρογλυκάκι!
ReplyDeleteΚαι σίγουρα το ομορφότερο είναι οι αναμνήσεις που κουβαλά μαζί του!
Γεια στα χεράκια της μαμάς, Marie.:)
xxx
Κι ύστερα σου λένε να μην τρως τηγανιτά! Μα πώς είναι δυνατόν να αντισταθεί κάποιος σ' αυτές τις εικόνες και γεύσεις!!Συγχαρητήρια στη μανούλα σου και σε σένα, Μαρία.
ReplyDeleteΚαλησπέρα, νάμαι κι εγώ! Σκέφθηκα να σας δώσω και την ουγγαρέζικη εκδοχή γιατί αυτή η συνταγή είναι μάλλον η πιό .... πολυεθνική. Λοιπόν εδώ στην Ουγγαρία ονομάζεται λάνγκος και η μικρή διαφορά είναι ότι στην ζύμη προσθέτουν και πατάτα λειωμένη (ξεφλουδισμένη) που έχει βράσει μέσα στο φλούδι της. Στο διάλλυμα γάλα-μαγιάς προσθέτουν και λίγη ζάχαρι. Οταν φουσκώσει το ζυμάρι σχίζουν με το χέρι ένα κομμάτι και το φορμάρουν σαν μικρό δίσκο. Του κάνουν δύο παράλληλες σχισμές στο κέντρο με μαχαίρι και τις τιγανίζουν. Η πιό κλασσική εκδοχή σερβιρίσματος είναι αλειμμένη με λιωμένο σκόρδο, περιχυμένη με ξυνή κρέμα που αντιστοιχεί στο δικό μας στραγγιστό γιαούρτι και με χοντροτριμμένο ημίσκληρο τυρί από πάνω. Πάντως αυτή την εκδοχή της τραβηχτής σε σάντουιτς με φετούλα θα την δοκιμάσω κι εγώ και ο Ούγγρος μου. Φιλιά
ReplyDeleteΟμορφες οι τραβηχτες σου, μου θυμισαν τις τηγανιτες που φτιαχνει η μαμα μου.
ReplyDeleteΑντε να κάνεις ...δίαιτα με συνταγές της Ελενας!
ReplyDeleteΚαλή σου μέρα.
δεν τις ηξερα αυτες τις πιτες. ψαχνοντας για μανιατικες πιτες επεσα επανω τους και σου εκλεψα μια φωτογραφια, ασφαλως βαζοντας το λινκ σου.
ReplyDeleteελπιζω μην υπαρχει προβλημα.
τις πιτες παντως θα τις φιαξω οπως και δηποτε.
φιλακια
ειρηνη