Friday 9 January 2009

Κουταλίδες ή τηγανίτες

Κουταλίδες στην Μάνη λέγονται οι γνωστές σε όλους μας τηγανίτες. Η Μάνη όπως ξέρουμε δεν παράγει και πολλά πράγματα – λόγω μορφολογίας του εδάφους – έτσι λοιπόν τις τηγανίτες τις φτιάχνανε με ότι πιο απλά υλικά είχαν στην διάθεση τους. Η γιαγιά μου, η οποία μεγάλωσε εμένα και τον αδελφό μου – από την μεριά της μητέρας μου – δεν ήξερε να φτιάχνει πολλά γλυκά, βλέπεις όταν ζεις σ' έναν άγριο τόπο όπως η μέσα Μάνη, ειδικά τα παλιά χρόνια, δεν έχεις πολλά περιθώρια για γλυκά και καλοπέραση. Έφτιαχνε όμως τις παρακάτω καταπληκτικές τηγανίτες σε χρόνο μηδέν.
Υλικά:
3 φλιτζάνια του τσαγιού αλεύρι μπλε για όλες τις χρήσεις
2,5 φλιτζάνια του τσαγιού νερό
ελαιόλαδο για το τηγάνι
Μέλι ή ζάχαρη για το σερβίρισμα
Εκτέλεση:
Ανακατεύουμε καλά σε μια λεκάνη με ένα κουτάλι το αλεύρι με το νερό - όχι στο μίξερ -μέχρι να έχουμε ένα χυλό που να στέκεται λίγο.Βάζουμε σ' ένα μεγάλο τηγάνι αρκετό ελαιόλαδο και το αφήνουμε να κάψει λίγο περισσότερο απ' όταν τηγανίζουμε πατάτες.
Παίρνουμε με ένα κουτάλι της σούπας από τον χυλό (γι αυτό λέγονται και κουταλίδες) και το ρίχνουμε στο καυτό λάδι.
Μ' αυτόν τον τρόπο γεμίζουμε όλο το τηγάνιΌταν πάρουν χρυσαφί χρώμα, τις βγάζουμε και τις τοποθετούμε πρώτα σε πιάτο στρωμένο με χαρτί κουζίνας , για να τραβήξει το περιττό λάδικαι κατόπιν σερβίρουμε σε πιατέλα, με συνοδεία ζάχαρης και μελιούΟι ποσότητες στα υλικά που αναφέρω, δίνουν περίπου 24 κομμάτια

33 comments:

Anonymous said...

Είναι ένα γλυκάκι που φτιάχνεται γρήγορα και είναι ιδανικό και για πρωινό. Αρέσει δε πολύ στα παιδιά. Νομίζω ότι και λίγη κανελλίτσα θα τους πήγαινε.
Αχ τι μου κάνετε πρωί πρωί.....
sgr

Anonymous said...

Πρέπει να είναι πολύ εύκολο,ε?Και νηστίσιμες κιόλας..μπράβο Μαρία!..Όλγα

Maria B. said...

γειά σου σουγγαρίτσα μου! τι γίνεται?? μη μου πείς ότι τις τρώει και ο Μιχαλάκης ??
Εαν τις τρώει να τις φτιάχνεις τα σ/κ για πρωϊνό ή μάλλον καλύτερα θα σας τις φτιάχνει ο Χάρης που του αρέσει και η κουζίνα!!!! χιχιχι.

Maria B. said...

Oλγακι μου δοκίμασε να τις φτιάξεις, είναι πανεύκολες και το αποτέλεσμα θα σε αποζημιώσει και όπως πολύ σωστά αναφέρεις ειναι και νηστίσιμες! εμεις τις τσακίζουμε - αντι γλυκού - την μεγάλη εβδομάδα.

καλή σου μέρα και σ'ευχαριστούμε για τις επισκέψεις σου και τα καλά σου λόγια!!

Anonymous said...

Πολύ εύκολες φαίνονται.
Πρέπει να είναι και πολύ νόστιμες!
Οτι πρέπει για το πρωινό μας.
Σε ευχαριστούμε Μαρία!

eleni said...

Μαρία,είναι νοστιμότατες!
Με γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω στα παιδικά χρόνια που τις έφτιαχνε η γιαγιά μου.
Πάντως τις γιορτές τις έφτιαχνα με τυράκι εναλλάξ με την εύκολη τυρόπιτα,για πρωινό στην κόρη μου,που της αρέσεουν τα αλμυρά.
Καλή μέρα!

Olga said...

Aπίθανο για πρωινούλι!!!

Φιλάκια πολλά!!

ΕΛΕΝΑ said...

Γεια σου χρυσοχέρα φιλενάδα με την χρυσοχέρα γιαγιούλα:)
Φέρε μια τηγανίτα να την απολαύσω με τον καφέ μου, τέτοια ώρα που κατάφερα να ξυπνήσω, μιας και όλο το βράδυ ένα αψού αψού ήμουν;-)
Και φέρε και την πιατελίτσα μαζί που ξέρεις ότι την έχω βάλει στο μάτι:P

Καλά λέει η Ολγα, είναι και νηστίσιμες, πάω να τις περάσω στην κατηγορία των νηστίσιμων μας.
Στην μη νηστίσιμη εκδοχή, βάζω γάλα και 1 αυγό.
Ωραία και η ιδέα της Ελένης για τις αλμυρές τηγανίτες, ε?

Giorgos Varvakis said...

Το μεγαλείο της απλότητας :)
Καλή Χρονιά είπα;

Anonymous said...

Ωραία ιδέα με το τυρί πράγματι. Θα είναι σαν γρήγορο τηγανόψωμο. Ωραία, πολύ ωραία ιδέα κι αυτή κορίτσια.
Υ.Γ. Μαράκι για να σου λύσω την απορία, όχι δυστυχώς ο Μιχάλης (είναιπάααααααρα πολύ δύστροπος) δεν το τρώει ούτε αυτό. Όταν λέω για παιδάκια μιλάω για τα υπόλοιπα παιδάκια του κόσμου.
sgr

ΕΛΕΝΑ said...

Χα χα χα Λιζάκι μου, σε νοιώθω.
Ετσι έλεγα στον γιο μου τον μεγάλο όταν ήταν μικρός (και στο φαγητό ένα ... σκασμένο)
"Ολα τα κανονικά παιδάκια το τρώνε, εσένα γιατί δεν σου αρέσει??"
Βέβαια και μεγάλο εξακολουθεί και είναι ένα ... σκασμένο στο θέμα φαγητό.
Μην στεναχωριέσαι, θα βρουν τίποτα ... τσαούσες, να τους στρώσουν μια χαρά!!

Anonymous said...

Όσο γι΄αυτό το πιστεύω. Όύτως ή άλλως εμείς οι γυναίκες είμαστε.. κάπως χιχιιχι
sgr

kiki said...

Παιδικές μνήμες μουτ φέρνει αυτό το γλυκό. Με μέλι ΚΑΙ ζάχαρη το τρώγαμε κι εμείς...

Anonymous said...

Τι ωραίες τηγανίτες!
Εγω τις τρωω εναλλάξ, μια -δυο γλυκές, λιγώνομαι τρωω στα καπάκια 2 αλμυρές και μετά θέλω γλυκό και κουτουπώνω αλλες 2 γλυκές να πάνε κάτω τα φαρμάκια και το γλέντι συνεχίζεται μέχρι να τελέψουν που ελεγε και η γιαγιά μου.
Παντώς κυρία rich απο σας περίμενα να δω τηγανίτες με σολομό και χαβιάρι τουλάχιστον!

ΕΛΕΝΑ said...

Xαβιάρι??? Last year!!
Δεν έμαθες τα ... ρεζιλίκια της, που ήρθε η πεθερά επίσκεψη στο σπίτι, και η rich είχε ξεχάσει το χαβιάρι στο ΣΜ και έβγαλε την πεθερά με ένα ξερό προσούτο??
Σκέψου τι θα σκέφτηκε η γυναίκα από μέσα της για την νύφη της.
Μετά σου λένε ότι φταίνε οι πεθερές:PPP

Anonymous said...

Tα 'μαθα τα χαίρια της που δεν έχει μούτρα να φανεί στην πεθερά που κανε τόσο δρόμο απο το παραθαλάσσιο και την ταίσε προσουτο και ξερό ψωμί.Αλλά ειπαμε ήταν Χριστούγεννα, λίγο που ήταν και αδιάθετη, λίγο ο κουραμπιές΄, λίγο το μελομακάρονο, λίγο τα λόγια του παπά, ξελογιαστηκε και δεν πήρε.
Τώρα όμως βλέπω πως βαράει το ιδιο βιολί οφείλω να την προειδοποιήσω οτι η καρέκλα της τρίζει και ο τίτλος της rich and famous θα πάει σε άλλη αν δεν επανέλθει σε τάξη και δεν προμηθευτεί 3 καντάρια χαβιάρι και ένα καράβι σολομό.

Maria B. said...

Τώρα τι να απαντήσω εγώ?? φοβάμαι μην χάσω και τον τίτλο και δεν με παίρνει να πω πολλά, ζητώ συγνώμη για την αμέλεια μου !!!!!!!!!!!!!

Δεν θα το ξανακάνω, απο εδω και πέρα θα έχω πάντα στο ψυγείο μου 8-10 κουτάκια χαβιάρι για ώρα ανάγκης....... έτσι για να βρίσκεται βρε αδελφέ .....

Maria B. said...

Xριστινάκι μου, εγώ σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Ελενίτσα μου καλά κάνεις και φτιάχνεις στο παιδάκι σου τέτοιο πρωϊνό, νοστιμότατα και το κυριότερο ξέρεις την ποιότητα. Μπράβο σου!!

Gvarvakis, έχεις απόλυτο δίκιο, ουκ εν τω πολλώ το ευ!!

Κικίτσα μου όπως τα λες είναι, παιδικές γλυκιές αναμνήσεις!!

Sgr, όντως δύσκολος μας βγήκε ο Μιχαλάκης, αλλά δεν πειράζει χαλάλι του γιατί είναι καλό παιδί!

Ελενιώ μου πάρε όσες τηγανίτες θέλεις αλλά να αφήσεις την πιατέλα μου κάτω!!!! άρχισες πάλι τις αταξίες????

ΑΧΤΙΔΑ said...

Πω! πω! μου αρέσουν τρομερά μα παχαίνουν οι άτιμες..Κακόοο παιδί ..δεν βάζουν τώρα τέτοιες συνταγές, με το ζόρι κρατιέμαι να μη κάνω γλυκά!

marian said...

Καλησπέρα κι απο μένα!
Ποπο!τι μου κάνετε τώρα!Μόλις έκανα καφέ και κάθισα και να ΄σου μπροστά μου οι υπέροχες σας κουταλίδες,τηγανίτες ή λαλαγκίτες,όπως τις λέει η μαμά μου.
Σκέτη γλύκα είναι!Και με τον καφέ πάνε τρέλα!Μην μας ξεσηκώνετε τώρα,δεν είναι καιρός για τέτοια!!!
Καλό απόγευμα σε όλους!

Peter M said...

Elena, kai ligo kanellitsa gia mena, endaxi?

Μαριλένα said...

και μενα η γιαγια μου το 'κανε κι ας μην ήταν απ' τη Μάνη.

εχω μεγαλώσει μ' αυτό :))


φιλιά και την καλησπερα μου :))

πουαντερι said...

αχ! να ειχα τωρα ενα πιατο με μελι και κανελα.............

BIKY said...

καλε τι ειναι ολα αυτα θα πεθανω νυχτιατικα κανω και διαιτα
καλα εγινες η αγαπημενη μου

faraona said...

Papapa!!!Το καλυτερο για τα παιδακια μα και τους μεγάλους!

creationsbyeve said...

μμμμ δείχνουν τόσο λαχταριστές!!!

Anonymous said...

Φαίνονται πεντανόστιμες! :-)

Crazy Tourists said...

Έφτιαχνε η γιαγιά μου!! Μου τις θυμήσατε και λέω να φτιάξω κι εγώ!!! Με μέλι και κανελίτσα, μιαμ μιαμ!!!

Τρελοτουρίστρια

Maria B. said...

Τι ωραία που είναι όταν ανθρωποι που δεν γνωρίζονται τυχαίνει να μιλάνε και να έχουν κοινές αναμνήσεις και κυρίως αναμνήσεις απο τα παιδικά χρόνια και απο τις γιαγιαδες!!!

αντε βρε με συγκινήσατε πάλι με τα καλά σας λόγια! ευχαριστώ πολύ!

Anonymous said...

Βρε Μαράκι τι μου έκανες με τις κουταλίδες!!!
Υπέροχη παιδική ανάμνηση...κι εγώ τις έμαθα από την προ-γιαγιά μου.

Τις ετοίμαζε κάθε φορά που ζύμωνε ψωμί, κάθε 2-3 μέρες, από το ζυμάρι που κρατούσε στην άκρη.
Ξεκινούσε η καημένη αξημέρωτα να ζυμώνει, ώστε την ώρα που ξυπνούσαμε, να έχουμε έτοιμες τηγανίτες!
Δεν θα ξεχάσω τη μυρωδιά τους μες τον ύπνο μου, και το πως πεταγόμασταν με τον αδερφό μου, από το κρεββάτι, ξυπόλυτα και τρέχαμε στην κουζίνα!!!!

Σε ευχαριστώ πολύ γι αυτό το ξύπνημα αναμνήσεων και σε φιλώ γλυκά ;)

Φλώρα

Riri said...

εμένα η μητέρα μου έβαζε πάντα στις τηγανίτες λίγη ρακή. αν δε βρίσκεται μπορείτε να βάλατε λίγο κονιάκ, λικέρ , ούζο κτλ. δίνει στις τηγανίτες μια πιο φρουτώδη γεύση

Anonymous said...

Αχ! Μου θυμήσατε την πατρίδα μου, Καλαμάτα! Η μητέρα και η γιαγιά μου έφτιαχναν κουταλίδες και υπέροχα τηγανόψωμα!

Maria B. said...

Ανώνυμη/ε, αυτες τις γλυκές αναμνήσεις έχω και εγώ απο την γιαγιουλα μου !!! σ'ευχαριστούμε πολύ για την επισκεψή σου και που μπήκες στο κόπο να μας γράψεις!!!

φιλια πολλά πολλά

Υ.Γ. πολυαγαπημένη πόλη η Καλαμάτα !!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...