Το μάζεμα της ελιάς

’’Είμαι του ήλιου η θυγατέρα, η πιο απ’ όλες χαιδευτή.
Είμ’ η ελιά η τιμημένη’’
(Κωστής Παλαμάς)Στο πόστ αυτό, θα σας περιγράψω τις ελίτσες που είχαμε μαζέψει πέρυσι. Το βάζω έτσι νωρίς, για να προτρέψω όσους δεν έχει τύχει να μαζέψουν ελιές, αλλά έχουν στον κήπο τους κάποιο δένδρο. Μην διστάσετε λοιπόν να το επιχειρήσετε ! η εποχή του μαζέματος αρχίζει από τον άλλο μήνα.
Μπορεί να κουραστείτε λίγο γιατί δεν είναι και ξεκούραστη δουλειά αλλά η ικανοποίηση που θα πάρετε θα είναι πολύ μεγάλη! Μπορεί η ποσότητα να μην είναι αρκετή για να βγάλετε λάδι, αλλά σίγουρα μπορείτε να φτιάξετε τις ελίτσες σας που θα συνοδεύουν το φαγάκι σας.
Ο καρπός που βλέπετε στην φωτογραφία είναι από τα δενδράκια μας στο εξοχικό. Μην φανταστείτε ότι έχουμε κανένα ‘λιοστάσι’ – 3 δένδρα έχουμε όλα κι όλα.
Ήταν τόσο όμορφες και έτοιμες για κόψιμο ώστε δεν μας άφησαν αδιάφορους και είπαμε ένα Σαββατοκύριακο να το παίξουμε αγρότες. Το μάζεμα και το κλάδεμα όπως είπαμε δεν είναι εύκολη δουλειά. Αντιθέτως είναι επίπονη. Θέλει γερά χέρια!! Οι αγρότες μας είναι αξιέπαινοι!! !Ευτυχώς που ο άντρας μου όλη αυτήν την διαδικασία την είχε ζήσει από κοντά στο χωριό του όταν ήταν μικρός, με τις δικές τους ελιές και έτσι ήταν άψογος ......εργάτης !
Το μάζεμα έγινε με τον παλιό κλασσικό τρόπο. Η ποσότητα ήταν τέτοια που δεν χρειάστηκαν ούτε μηχανήματα αλλά ούτε και αλυσοπρίονο για τις κλάρες – ένα καλό πριόνι και τέλος. Αυτά ήταν όλα κι όλα τα εργαλεία μας.
Στρώσαμε που λέτε κάτω από τα δένδρα τα λιόπανα. Κατόπιν τοποθετήσαμε μια σκάλα κοντά στο δένδρο και κόψαμε τις περιττές κλάρες και τις ρίξαμε στο λιόπανο, έτσι κάναμε συγχρόνως και κλάδεμα (έκανε δηλαδή!!).Τις ελιές που βρίσκονται επάνω στο δένδρο τις μαζεύουμε με το χέρι μία-μία ή τις τραβάμε από το κλαδί μ' ένα μικρό τσουγρανάκι –σαν αυτά που παίζουν τα μικρά στην παραλία. Mε τον ίδιο τρόπο καθαρίζουμε και τα κλαδιά που έχουμε κόψει.Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για λίγες ρίζες. Σε διαφορετική περίπτωση υπάρχουν ειδικά μηχανηματάκια που ξεχωρίζουν τις ελιές από τις κλάρες.
Εγω το παιξα .... χαζή και έκατσα σε μία καρέκλαπήρα αγκαλιά τα κλαδιά και τις μάζευα μία – μίακαι τέλος τις έβαζα πεντακάθαρες στο τσουβαλάκι.Εάν οι ελιές προορίζονται για λάδι δεν χρειάζεται να βγουν όλα τα φύλλα γιατί στο ελαιοτριβείο, έχουν μηχάνημα που τα διαχωρίζει.Τις κλάρες που κόβουμε τις αφήνουμε λίγο να ξεραθούν και χωρίζουμε τα μικρά ξυλαράκια για προσάναμα και τα άλλα τα χωρίζουμε αναλόγως το μέγεθος τους για ψησταριά, φούρνο ή το τζάκι. Η ελιά κάνει την καλύτερη φωτιά/κάρβουνο και δίνει υπέροχο άρωμα σε ότι και να ψήσουμε.
Θα ακολουθήσουν και επόμενες αναρτήσεις, με λεπτομέριες για το πως φτιάξαμε τις ελίτσες μας καθώς επίσης και φωτογραφίες απο την παραγωγή του λαδιού στα σύγχρονα ελαιοτριβεία.
Καθ’ ότι μέλος στο greekmasa, είχα πρωτο-δημοσιεύσει εκεί το συγκεκριμένο πόστ. Είχε πέσει λοιπόν πολύ γέλιο με τις δραστηριότητες μου during weekend που λένε και στο χωριό μου !!!! Θέλω να είστε σεμνοί και ταπεινοί στα σχολιά σας ! και πάνω απ’ όλα να μην σχολιάσετε ότι μάζευα καθιστή τις ελιές !!!!!! χιχιχιχιχιιχι!!
Αυτό το πόστ θέλω να το αφιερώσω μέσα από την καρδιά μου, στο άντρα μου. Χωρίς εκείνον δεν θα υπήρχε ούτε ο κήπος μας, αλλά ούτε και τα δενδράκια μας. Μην του το πείτε όμως και το πάρει επάνω του, έτσι ??
Y.Γ. για όσους είναι στην ... ηλικία μου, δηλαδή συμμαθητές μου (τ’ ακούς gvarvakis??) ίσως να θυμούνται το υπέροχο ποίημα για την θυγατέρα του ήλιου όπως αποκαλούσε ο Κωστής Παλαμάς την ελιά. Το είχαν τα αναγνωστικά όλων των μεγαλυτέρων τάξεων του Δημοτικού. Το θυμόμουνα αυτό το ποίημα – αν και όχι όλο- γιατί με είχε συγκινήσει όταν ήμουν παιδάκι ή τελευταία στροφή. Για να σας το θυμίσω λοιπόν και για τους υπόλοιπους που ούτε το είδαν, ούτε το έχουν ματακούσει παραθέτω το ποίημα :
Η ελιά
Είμαι του ήλιου η θυγατέρα
H πιο απ’ όλες χαϊδευτή.
Xρόνια η αγάπη του Πατέρα
Σ’ αυτόν τον κόσμο με κρατεί.
Όσο να πέσω νεκρωμένη,
Αυτόν το μάτι μου ζητεί.

Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.
Δεν είμ’ ολόξανθη, μοσχάτη
Τριανταφυλλιά ή κιτριά·
Θαμπώνω της ψυχής το μάτι,
Για τ’ άλλα μάτια είμαι γριά.
Δε μ’ έχει αηδόνι ερωμένη,
M’ αγάπησε μία θεά·
Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.

Όπου κι αν λάχω κατοικία,
Δε μ’ απολείπουν οι καρποί·
ΩΣ τα βαθιά μου γηρατειά
Δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή·
Μ’ έχει ο Θεός ευλογημένη
Kι είμαι γεμάτη προκοπή·
Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.

Φρίκη, ερημιά, νερά και σκότη,
Tη γη εθάψαν μια φορά·
Πράσινη αυγή με φέρνει πρώτη
Στο Nώε η περιστερά·
Όλης της γης είχα γραμμένη
Την εμορφιά και τη χαρά·
Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.

Εδώ στον ίσκιο μου από κάτου
Ήρθ’ ο Χριστός ν’ αναπαυθεί,
Kι ακούστηκε η γλυκιά λαλιά του
Λίγο προτού να σταυρωθεί·
Το δάκρυ του, δροσιά αγιασμένη
Έχει στη ρίζα μου χυθεί·
Είμ’ η ελιά η τιμημένη

Καλό σαββατοκύριακο και πολλά φιλιά!!