Σουβλίστε το !!!!!!

Σας μύρισε???...και είστε έτοιμοι να ορμίσετε στη πετσούλα???
Οόπα...όπα....κράτει όλα, γιατί τα καλά κόποις κτώνται!!
Πώς λέμε αν δεν βρέξεις ποπό ψάρι δεν τρως??? Ακριβώς έτσι συμβαίνει και για το κατσικάκι ή το αρνάκι στη σούβλα.
Σας μιλάω εκ πείρας, από Ρούμελη γαρ η καταγωγή, όπου οι ψητουριές αποτελούν παράδοση και προσωπικά, 40 χρόνια φούρναρης, έχω ψήσει και σουβλίσει αρνάααακια...
Εσείς τώρα αν δεν ανήκετε σε αυτούς που θα σας τα έχουν όλα έτοιμα τη Κυριακή του Πάσχα, και το μόνο που θα κάνετε είναι να βάλετε φωτιά στο πιρούνι, πάρτε θέσεις μάχης και ελάτε να δούμε βήμα βήμα πώς θα κερδίσουμε τον πόλεμο, αλλά και τις εντυπώσεις στο Πασχαλινό μας τραπέζι.

Τα "όπλα" μας :
Για το σούβλισμα:
- ένα κατσικάκι ή ένα αρνάκι (το κατσικάκι έχει λιγότερα λίπη, άρα, λιγότερο ψήσιμο)
- ένα πιάτο βαθύ που μέσα θα ανακατέψουμε αλάτι, πιπέρι, ρίγανη ( υπολογίστε μπόλικα από αυτά τα υλικά, θα σας πω παρακάτω γιατί )
- 6 σκελίδες σκόρδο
- μία σακοράφα και κουβάρι σπάγκο ή 5-6 μέτρα σύρμα γαλβανιζέ από το χρωματοπωλείο
- και φυσικά τα απαραίτητα συνοδευτικά της σούβλας, δηλαδή 4-5 πιαστράκια/βίδες σαν Π για τον λαιμό, τη πλάτη και την διχάλα για τα πόδια του αμνού, τα οποία και προμηθευόμαστε από τα μαγαζιά που πουλάνε ψησταριές
- έχετε δίπλα σας καλού κακού κι ένα σφυρί, μήπως το αρνί είναι ξεροκέφαλο
- ένα μουσαμά που θα στρώσουμε πάνω στον πάγκο που θα κόψουμε το αρνί και
- 1-2 λαδόκολλες, που θα βάλουμε πάνω από τον μουσαμά
Αν είστε παραδοσιακοί, το μοτέρ που χρειάζεται για το γύρισμα, δεν σας αφορά.
Αν δεν είστε και ξέρετε ότι οι λοιποί συγγενείς θα τριγυρίζουν στην αρχή στα πόδια σας δίνοντας μάχη ποιός θα γυρίσει το αρνάκι - στην αρχή για το καλό - και μετά θα την κάνουν με ελαφρά προς το τραπέζι και τα μεζεδάκια, σφυρίζοντας αδιάφορα και λέγοντας "πω πω ζέστη!! καίγομαι" φροντίστε και για την αγορά του μοτερακίου
Για το ψήσιμο:
- ξυλοκάρβουνα, υπολογίστε τόσα, όσα κιλά είναι το κατσικάκι ή το αρνάκι σας συν άλλα 5 παραπάνω καλού κακού μη σας βγει ζόρικο το ερίφιο και θέλει κι άλλα ξυλοκάρβουνα και τρέχετε σαν τους παλαβούς χρονιάρα μέρα να βρείτε να αγοράσετε
- ένα πιάτο όπου θα έχουμε ανακατέψει ελαιόλαδο, χυμό ενός λεμονιού και ρίγανη
- μία πιρούνα, όπου την άκρη της θα έχουμε τυλίξει με γάζα και θα την έχουμε δέσει με κλωστή
Ιδανικό θα ήταν να έχουμε ματσάκι φρέσκιας ρίγανης, όπως κάνω συνήθως εγώ, και να το δέσουμε στην άκρη της πιρούνας αντί για τη γάζα.
Σιλικονάτα πινελάκια ξεχάστε τα αν δεν θέλετε τη σιλικόνη αγκαλίτσα με το αρνάκι στο πιάτο σας.
Μη ξεχνάτε ότι το ψήσιμο στη σούβλα, απαιτεί μεγάλες θερμοκρασίες, άρα θέλουμε κάτι μακρύ με το οποίο θα μπορούμε να αλείφουμε το αρνάκι με το χτυπημένο ελαιόλαδο όσο ψήνεται, χωρίς να κάνουμε ταυτόχρονα και ριζική αποτρίχωση στα χέρια μας.
- τανάλια και κατσαβίδια. Αυτά να τα έχετε δίπλα σας και θα με θυμηθείτε αν θα χρειαστεί να σφίξετε τις βίδες και θα πρέπει να διαλέξετε αν θα τσουρουφλιστείτε εσείς ή το αρνί.
Πιστέψτε με, θα προτιμήσετε να κάψετε τα χέρια σας από το να σας "αρπάξει" ο αμνός.
Οπότε, όσο πιο δίπλα μας τα έχουμε, τόσο λιγότερο καψάλισμα δικό μας, σας ομιλεί η πείρα.
Το σουβλίζουμε:
Καθαρίζουμε καλά τη σούβλα και τις πιάστρες και τα αλείφουμε με λίγο λάδι.
Πρώτα βάζουμε μέσα στην σούβλα την διχάλα που είναι σαν μεγάλη πιρούνα και μετά περνάμε το ερίφιο, προσέχοντας να "καθίσει" καλά, να είναι δηλαδή ίσιο και όχι σαν στραβοσουγιάς
(εδώ ενδέχεται να χρειαστούμε και το σφυρί που σας είπα πιο πάνω, για να χτυπήσουμε το κεφάλι - σιγά σιγά ε...???.. μη το ξεκεφαλιάσουμε, - μέχρι να περάσει η σούβλα το κόκαλο)
Σπρώχνουμε την διχάλα μέσα στα μπούτια

Περνάμε μέσα στην πλάτη του μια από τις βίδες/πιάστρες που είναι σαν Π, και σπρώχνουμε ώστε να βγουν στην επιφάνεια οι άκρες της, ελέγχοντας να είναι περασμένη μέσα και η σούβλα που είναι φυσικά το ζητούμενο για να μην μας πέσει το αρνί κατά το σούβλισμα.
Τοποθετούμε το λαμάκι που συνοδεύει την πιάστρα και βιδώνουμε καλά τα παξιμάδια στις βίδες και συνεχίζουμε με τις υπόλοιπες πιάστρες κατά μήκος της πλάτης και της μέσης για να είμαστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να χαλαρώσει και να γυρίζει η σούβλα χωρίς να γυρίζει το αρνί, όταν το ψήνουμε.
Να πω εδώ, ότι όταν ψηθεί κάπως, χάνονται υγρά και συνεπώς "αδυνατίζει" το ψητό, με αποτέλεσμα να χαλαρώνει. Δεν υπάρχει χειρότερο. Η σούβλα να γυρίζει, η φωτιά να καίει και το αρνάκι να κάθεται στη θέση του και να καίγεται. Οπότε, δώστε μεγάλη προσοχή στο δέσιμο!!

Βάζουμε και μια πιάστρα στον λαιμό και σφίγγουμε τις βίδες μέχρι να είναι σταθερό

Ενώνουμε τα πόδια και τα δένουμε στη σούβλα με το σπάγκο ή με το σύρμα

Το αυτό κάνουμε και στα χεράκια

Ρίχνουμε στην κοιλιά μπόλικο από το μείγμα αλατιού, πιπεριού και ρίγανης, βάζουμε μέσα και τις 2 σκελίδες σκόρδο.
Προαιρετικά παίζουν και τα εξής για μέσα στην κοιλίτσα:
*Μερικές κουταλιές βούτυρο φυτίνη ή η μπόλια του αρνιού.
*Κάποιο σκληρό κίτρινο τυρί που δεν διαλύεται με την θερμοκρασία όπως κεφαλοτύρι και λοιπά τυριά που είναι για σαγανάκι.

Σειρά τώρα έχει το κλείσιμο της κοιλιάς.
Ράβουμε κατά μήκος την κοιλιά, χωρίς να αφήνουμε κενά, για να κρατήσουμε μέσα όλα τα υγρά και να μην στεγνώσει.
Χρησιμοποιήστε όποια βελονιά θέλετε. Ανεβατό, κοφτό, πλακέ...( ppp ) Εγώ προτιμώ τη σταυροβελονιά.
Ράβουμε την κοιλιά με τη σακοράφα ή με περαστό σύρμα – η φωτογραφία είναι με σύρμα.

Με κοφτερό μαχαίρι, κάνουμε ένα κόψιμο σαν σταυρό στο κάθε πόδι του αμνού. Δίνουμε βάθος με το δάχτυλο... ( τί κοιτάτε έτσι...???...σούβλα δεν θέλατε...??? )
Με τη χούφτα, παίρνουμε ΑΡΚΕΤΟ από το μείγμα αλατιού και το βάζουμε στο κόψιμο... ΑΡΚΕΤΟ λέμε ... μη φοβάστε!!
Με το ψήσιμο στη σούβλα, μαζί με τα υγρά και τα λίπη φεύγει και το αλάτι, οπότε αν δεν θέλουμε διαιτητικό και ανάλατο αρνάκι, ρίχνουμε μπόλικο... ( αυτή την ποσότητα αλατιού μη τολμήσετε να τη βάλετε αν το ψήσετε στο ταψί, νηστικοί θα μείνετε, σας το ορκίζομαι, γιατί θα βγει λύσσα)
Κλείνουμε τη τρυπούλα με μια σκελίδα σκόρδο σε κάθε μπουτάκι.
Ανοίγουμε το στόμα του αρνιού -σιγά σιγά, μη το ξεμασελιάσουμε - και ρίχνουμε πάλι ΑΡΚΕΤΟ μείγμα αλατιού.
Αλατίζουμε την εξωτερική πλευρά και...είμαστε έτοιμοι για ψήσιμο!!
Εάν έχουμε μπόλια, την τυλίγουμε γύρω – γύρω από το αρνί και κάνουμε ένα τελευταίο δέσιμο κυκλικά στο σώμα του

Εγώ σουβλίζω από το προηγούμενο βράδυ, σκεπάζω με σεντόνι και αφήνω όλο το βράδυ το κατσικάκι να στέκεται μέσα σε ταψί με τη μύτη της σούβλας και το κεφαλάκι προς τα κάτω.
Με αυτόν τον τρόπο, στραγγίζει ότι υπόλοιπο αίματος πιθανόν να βγάλει το αρνάκι.
(Προσέξτε πού θα το ακουμπήσετε ε..??? Αν είστε στην εξοχή, μην αφήσετε τις γατούλες να κάνουν Πάσχα πριν από σας! Αν είστε σε διαμέρισμα, βάλτε το στο μπάνιο με ανοιχτό παράθυρο και το σκυλάκι σας δεμένο)
Το ψήνουμε:
Κατ' αρχήν να πω ότι εγώ αρχίζω να ανάβω τη φωτιά από τις 6 το πρωί, γιατί συνήθως μαζευόμαστε πολλοί, το κατσικάκι είναι μεγάλο, άρα θέλει αρκετές ώρες ψήσιμο.
Αφήνω να αρπάξουν τα ξυλοκάρβουνα - βλέπετε ότι επιμένω στη λέξη "ξυλο» και όχι στα άλλα βιομηχανοποιημένα κάρβουνα που θα γεμίσουν το αρνάκι με τοξίνες και άνθρακα - και μετά περιμένω να "καθίσει" η φωτιά για να απλώσω τα κάρβουνα σε όλη την ψησταριά.
Βάζουμε τη σούβλα στη θέση της - στην αρχή στην πάνω πάνω σκάλα - και το μοτεράκι να γυρίζει στο πιο γρήγορο

Όσο προχωράει η ώρα και το αρνάκι ψήνεται, η φωτιά "κάθεται" περισσότερο, οπότε αναλόγως χαμηλώνουμε και τη θέση του αρνιού, αλλά και την ταχύτητα του γυρίσματος στο μοτέρ.
Αν δείτε ότι από κάπου μπορεί να ψήνεται περισσότερο, βάλτε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο σε εκείνο το σημείο, το οποίο θα αφαιρέσετε όταν η φωτιά έχει πέσει.
Δεν παραλείπουμε να αλείφουμε το αρνάκι μας συχνά, με τη βοήθεια της πιρούνας με το μείγμα λαδιού και λεμονιού, για να μη μας στεγνώσει.
Το αρνάκι μας είναι έτοιμο, όταν η πέτσα έχει ροδοκοκκινίσει - μη σας ξεγελάσει αυτό και το βγάλετε ωμό - αλλά κυρίως όταν τα μπουτάκια και η πλάτη του έχουν σκάσει ελαφρά. Το πιο δύσκολο σημείο είναι να ψηθούν τα μπουτάκια.

Υποτεθίστω ότι έχετε φτάσει μέχρι αυτό το σημείο και κυρίως έχετε επιζήσει.
Τί μένει.???
Να κατεβάσουμε το αρνάκι μας από τη φωτιά, να το βάλουμε με τη σούβλα να στέκεται σε ταψί και να κόψουμε τα δεσίματα που το κρατούν επάνω της. Το αρνάκι μας θα πέσει σαν λουκουμάκι στο ταψί.

Τελειώσαμε επιτέλους??? Όχι βέβαια...
Τώρα είναι το καλύτερο!!
Η ώρα που θα απολαύσουμε τη ροδοκόκκινη πετσούλα και το καλοψημένο κρεατάκι!!
Εγώ, μόλις κόβω δεσίματα, ξέρουν όλοι πλέον, ότι δεν πρόκειται να ασχοληθώ με τίποτα άλλο.
Τους αφήνω να κανονίζουν μόνοι τους τα του σερβιρίσματος κλπ...
Ανάβω τσιγάρο, κάθομαι με αναστεναγμό ανακούφισης σε μια καρέκλα και μη μου μιλάτε ούτε για ποτήρι νερό.
Το σούβλισα, δεν μου χαλάρωσε, το έψησα, δεν μου κάηκε ούτε μου βγήκε ωμό, το σερβίρισα, τώρα όλο δικό τους.
Αφήστε κάτω τη πέτσα λέμε, θα σας κόψω τα χέρια!! Καιρός να φάει κάτι και ο ψήστης....!!!

( ράκος έγινα με τόσα που έγραψα, σκέφτομαι και την εκτέλεση σε λίγες μέρες, λίγο είναι.??? )

Κι εδώ να πω ένα τελευταίο. Αν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν μετακινήσεις στην επαρχία για τον πατροπαράδοτο οβελία, το μπαλκόνι μας μια χαρά είναι να φιλοξενήσει την οικογένεια και τους φίλους μας που θα γιορτάσουμε μαζί το Πάσχα!!

Καλή διάθεση, κέφι και πάνω απ' όλα αγάπη είναι αρκετά για να κάνουμε όλη τη διαδικασία που σας περιέγραψα, χωρίς να σκεφτούμε κούραση ή φασαρία.
Α ! και που είσαστε!!
Μη ξεχνάτε ώσπου να βγει το ερίφιο τσιμπάμε το κοκορετσάκι που θα έχουμε φτιάξει, έτσι για την λιγούρα βρε αδερφέ !!!!

Ασπασμούς και ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ σε όλους!!
SpIrToKoYto