Saturday 13 June 2009

Στο Μεσολόγγι

Πέρυσι, το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος βρέθηκα στο Μεσολόγγι όπως σας είπα, προσκεκλημένη από φίλους αγαπητούς, για να παρακολουθήσω το πανηγύρι του Αι Συμιού.
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα πρόλαβα να δω και να με εντυπωσιάσουν, μέσα στις λίγες μέρες που έζησα σ' αυτήν την όμορφη πόλη, η οποία έχει αναδείξει ως γνωστόν 5 παρακαλώ πρωθυπουργούς.
Αυτό που δεσπόζει στο Μεσολόγγι, είναι φυσικά η λιμνοθάλασσά του, ένας από τους πιο σημαντικούς υδροβιότοπους της Μεσογείου.Η λιμνοθάλασσα αποτελεί πηγή πλούτου για τους Μεσολογγίτες, χάρη στα αλιεύματα της αλλά και στις μεγάλες ποσότητες αλατιού που συγκεντρώνονται στις αλυκές.
Τα άσπρα βουνά που βλέπετε στις φωτό, είναι ... αλάτι. Εντυπωσιακά?? Το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού αλατιού, συγκεντρώνεται από αυτές τις αλυκές!!!Επίσης από ένα είδος ψαριού, που οι ντόπιοι ονομάζουν μπάφα, βγαίνει το γνωστό σε όλους αυγοτάραχο του Μεσολογγίου.
Στα λασποτόπια της λίμνης συγκεντρώνονται υδρόβια πτηνά και στις όχθες συναντάμε κάποια σπάνια φυτά.
Την λιμνοθάλασσα δεν μπορείς να την διασχίσει με μια συνηθισμένη βάρκα. Γι αυτό χρησιμοποιούνται οι γαϊτες, βάρκες χωρίς καρίνα, ειδικά κατασκευασμένες για τα άβαθα νερά της λιμνοθάλασσας.Αυτό όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο στο Μεσολόγγι, ήταν οι πελάδες.
Οι πελάδες ήταν φτωχικές καλύβες μέσα στα νερά της λιμνοθάλασσας. Τις κατασκεύαζαν οι ψαράδες με φτωχικά υλικά, καλάμια, ψάθες κλπ και τις στήριζαν σε βάση από πασσάλους. Ήταν απαραίτητες για την επιβίωσή τους, γιατί τους προστάτευαν από το κρύο, από την ζέστη, από ξαφνικά μπουρίνια. Τους πρόσφεραν λίγες ώρες ξεκούρασης πάνω σε ένα αχυρένιο στρώμα που έστρωναν μέσα στην πελάδα, για να μπορέσουν να συνεχίσουν την βάρδια τους.Τους πρόσφεραν και συντροφιά, γιατί πολλές φορές μαζεύονταν εκεί πολλοί ψαράδες, για να πιουν ένα ουζάκι, να μιλήσουν για τους κόπους και τις χαρές της δουλειάς τους. Οι πελάδες δένουν αρμονικά με το τοπίο της λιμνοθάλασσας και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πλέον.Δυστυχώς οι πελάδες που φτιάχνονται σήμερα, χρησιμοποιούνται πιο πολύ ως ... εξοχικές βιλίτσες. Υπάρχει βέβαια η βάση με τους πασσάλους, αλλά κατά τ' άλλα πιο πολύ ένα εξοχικό λυόμενο θυμίζουν.Τι άλλο πρόλαβα μέσα σ αυτές τις λίγες μέρες??
Μπάνιο στην Τουρλίδα, το νησάκι που ο Χ. Τρικούπης ένωσε με την πόλη του Μεσολογγίου, και που σήμερα αποτελεί την πλαζ κατά κάποιον τρόπο των Μεσολογγίτων.
Μια βόλτα κι έναν καφέ στο Αιτωλικό, πανέμορφο νησάκι στο μέσο της λιμνοθάλασσας.Ολίγον από νυχτερινή ζωή στα στενοσόκκακα του Μεσολογγίου.Και φυσικά να δοκιμάσω χέλια.
Όπως βλέπετε στις φωτό, δεν τα ξεχωρίζεις από φίδια. Η φίλη μου τα καθάρισε και μου έδειξε τον ιδιαίτερο τρόπο καθαρίσματος με χοντρό αλάτι.Τα ψήσαμε στα κάρβουνα και ..... δεν μπορώ να σας περιγράψω την νοστιμιά τους!!!

55 comments:

Aristodimos said...

Υπέροχη η ξενάγησή σου ... με ταξίδεψες σαν ναμουνα κι εγω εκει μαζι σου...
Ατελείωτες οι ομορφιές της Ελλάδας μας ! ! !

Καλό Σ/Κ να εχεις

Αρης

Betty's Cuisine said...

Υπέροχη περιγραφή! Χέλι δεν έχω δοκιμάσει αλλά ξέρω από φίλη που κατάγεται απο εκεί ότι είναι πραγματικά πεντανόστιμο..
Καλό Σαββατοκύριακο Έλενα και πάντα να κάνεις τέτοιες ωραίες αποδράσεις!

Μαριλένα said...

δύο έχω να πω: το ένα ειναι, πως η μαμά μου εχει ζωγραφίσει μία ομολογουμενως πολλη καλη υδατογραφία της λιμνοθάλασσας, που την αγαπω ιδιαιτέρως.

το δεύτερο, αυτή η "μπάφα" που γράφεις, εχει καμμία σχέση με τους "μπάφους" που λενε οι Locomondo; :ΡΡ

φιλιά πολλά
και καλό Σαββατοκύριακο :)))

Μαριλένα said...

πολύ καλή εννοούσα, η βιαστική!

οριστε, για να γραφω τολμηρά και πειραχτικά σχόλια, η ξετσίπωτη!

Χρύσα said...

Ωραία αναφορά και στη Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου !! Την έπομενη φορά να έρθεις και μέχρι το Αγρίνιο να σε ξεναγήσουμε.
Το παγωτό έγινε τέλειο (γευστικά), δεν κρυστάλωσε καθόλου.
Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ακριβείς οδηγείες (παραλίγο να το πετάξω μόλις το είδα υδαρό, πιστεύοντας ότι κάτι εκανα λάθος)

Πολλά πολλά φιλιά και καλό Σ/Κ.

The Antiques Diva™ said...

What AMAZING photos!!! I discovered you through Phivos' blog by the way!

Z. said...

Υπέροχα όλα, Έλενα!!! Με αποκορύφωμα τα χέλια τα οποία είναι όντως πεντανόστιμα, όπως γράφεις.
Αν και έχω πάει στο Μεσολόγγι, δεν είδα όοοολα αυτά που είδες εσύ και τόσο όμορφα μας έκανες να τα προσεγγίσουμε...

Καλή δύναμη.

eirini said...

Πολύ ωραίο το ταξίδι σου Έλενά μου! Οι φωτογραφίες σου ξεχωριστές και ιδίως η τελευταία με τα χέλια πάνω στα κάρβουνα! Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ μου χέλι!
Μια φορά είχα πάει σε μία πελάδα την οποία την είχαν διαμορφώσει σαν ουζερί για φαγητό! Ήταν πολύ όμορφα! Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα κάτι τέτοιο. Βέβαια τότε δεν ήξερα ότι τα λένα πελάδες αυτά τα σπιτάκια στο νερό... από σένα το έμαθα!
Πολύ όμορφη ανάρτησησ! Φιλιά πολλά Έλενά μου!!!

Anonymous said...

Σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη ανάρτησή σου για την πόλη μας!
Ενας Μεσολογγίτης

anemona said...

Αυτή, η φωτογραφική περιήγηση στο Μεσολόγγι…..
είναι κ α τ α π λ η κ τ ι κ η…
Αυτή η πόλη είναι γοητευτική…
Τα σπιτάκια μέσα στην λιμνοθάλασσα… μ α γ ε υ τ ι κ ά!!!!!!!!….
Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας αυτήν την εμπειρία ….
Καλό καλοκαίρι..

ΣΜΑΡΩ said...

Το πιο ωραίο ηλιοβασίλεμα που υπάρχει, είναι στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου! Δεν μπορώ να το ξεχάσω! Ο ουρανός άλλαξε δεκάδες χρώματα σε λίγα λεπτά! Μοναδικό, πρέπει να το ζήσετε! Και το άλλο που μου έχει μείνει αξέχαστο από την πόλη, είναι ο κήπος των ηρώων, πόση γαλήνη και τι συγκίνηση!!!

γαστεροπλήξ said...

έγραψες πάλι φωτορεπόρτερ μου, η ξενάγηση λιτή και περιεκτικότατη, τώρα για τα χέλια δε λέω τίποτα κακούργα, που θα βρω τώρα εγώ χέλι έ; με βλέπω να τρέχω στα γύρω μέρη για χέλια, γιατί μου τα θύμισες και πεινάω!!!!!!!!
με το καλό να ξαναπάς, καλό Σ.Κ.

despoina said...

Εξαιρετική δημοσίευση. Τα έχω δει και εγώ όλα αυτά από κοντά πριν δύο χρόνια και τώρα τα ξαναθυμήθηκα. Πάντως χέλι δεν υπάρχει περίπτωση να φάω. :)))

Dorothy said...

Πολύ όμορφο το ταξιδάκι που μας πήγες στο Μεσολόγγι! Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ χέλι και μου φαίνεται περίεργο ότι είναι νόστιμα! (το ίδιο λέω και για τα σαλιγκάρια) Φιλιά :)

Σταυρούλα said...

'Ελενα έχεις κάνει καταπληκτική δουλειά!Δεν έχω λόγια να πω.Διαβάζω και χαζεύω τις φωτογραφίες ξανά και ξανά.Μπράβο σου.Φιλιά και καλή Κυριακή!

kiki said...

Δεν ξέρω βρε παιδιά αν είναι νόστιμα τα χέλια, αλλά έτσι που τα βλέπω, δεν νομίζω να δοκίμαζα! Μπρρρρ!

Δημιουργία said...

Εχω περασει απο το Μεσολογγι,ειναι πολυ ομορφη πολη.Τα χελια ομως μπρρρρ και μονο που τα βλεπω ανατριχιαζω, οχι να τα φαω κιολας.

Unknown said...

πολύ ωραίες φωτό αλλά και ενημερωτική η ανάρτηση σου..εχω περάσει αρκετές φορές απο μεσολόγγι και δεν τάξερα...νάσαι καλα

prasino liker said...

Ελενα ολα πολυ ομορφα.Λιγο με τα χελια στεναχωριεμαι που εχουν τετοια καταληξη.Ισως σου το εχω ξαναπει για παρα πολλα χρονια εχω να φαω οτιδηποτε ζωντανο μια και τα λυπαμαι.
Παντα ομορφα να περνας και εμεις μαζι σου συνταξιδευουμε.

mmfevgati said...

πολυ ωραια η ξεναγηση σου. σουευχομαι καλο Σ/Κ και καλο καλοκαιρι.

Phivos Nicolaides said...

Είναι θέμα χρόνου να συνταξιδεύσετε με τον 'Ταξιδιάρη' με αυτά τα υπέροχα κείμενα και τις όμορφες φωτογραφίες!

mar9659 said...

Ελενα γλυκειά μου,υπέροχες οι φωτογραφίες σου απο Μεσολόγγι,τραβήξαμε και εμείς τις ίδιες περίπου,πριν απο δυό μήνες που επισκεφθήκαμε το ηρωικό Μεσολόγγι,αλλά και αξίολογο και πραγματικό Δέος μας έπιασε στο πάρκο των ηρώων,που έχω και απο κεί φωτογραφίες,πραγματικά αριστουργήματα,όλα τα αγάλματα των ηρώων μας απο την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου!!!φιλιά πολλά και να περνάς καλά!!

ΕΛΕΝΑ said...

Αρη μου πραγματικά!!
Η Ελλαδίτσα μας κρύβει τόσες ομορφιές, όσο κανένα άλλο μέρος νομίζω!!
Να έχεις μιαν όμορφη Κυριακή:))

ΕΛΕΝΑ said...

Betty μου σε ευχαριστώ πολύ!!
Αν σου τύχει κάποια φορά, δοκίμασε χέλι!
Είναι πραγματικά το κάτι άλλο, ειδικά ψημένο στα κάρβουνα!
Φιλιά!!

ΕΛΕΝΑ said...

Mαριλένα μου .... ξετσίπωτη φιλενάδα:P
Ουδεμία σχέση η μεσολογγίτικη μπάφα με τους μπάφους, πίστεψέ με χα χα χα!!
Φιλιά πολλά, να έχεις μιαν όμορφη Κυριακή.
Φαντάζομαι τώρα θα είσαι ήδη βολτίτσα, να περάσεις τέλεια!!

ΕΛΕΝΑ said...

Χρύσα μου, πολύ χάρηκα που σου πέτυχε το παγωτό σου!!
Οχι βρε, σιγά μην το πετούσες!!
Αφού ακολούθησες ακριβώς τις οδηγίες, δεν υπήρχε περίπτωση αποτυχίας, το έχω ξαναπεί, τις συνταγές μου τις έχω χιλιοδοκιμάσει προτού τις δώσω.
Οπωσδήποτε όταν έρθω στο Αγρίνιο θα κανονίσω να τα πούμε.
Επίσης οποτεδήποτε φωτογραφίσεις τις ομορφιές της πόλης σου, με μεγάλη μας χαρά θα αναρτήσουμε ποστάκι με το όνομά σου αν θέλεις.
Φιλιά!

ΕΛΕΝΑ said...

Welcome The Antiques Diva:))
Nice to see you , Phoibos is a real good friend!!
Have a nice weekend!!

ΕΛΕΝΑ said...

Ζαμπάκι μου, αν πήγαινα ως απλή επισκέπτρια ίσως να μην τα έβλεπα κι εγώ.
Νομίζω είναι πολύ σημαντικό σε κάθε μέρος να έχεις γνωστούς ντόπιους ή και φίλους που γνωρίζουν καλά ένα μέρος.
Ευτυχώς οι φίλοι μας, αν και μένουν στην Αθήνα, έχουν μεγαλώσει μέχρι κάποια ηλικία στο Μεσολόγγι, οπότε και μου έδειξαν ένα σωρό πράγματα που χωρίς αυτούς δεν θα έβλεπα!
Πολλά φιλάκια φιλεναδίτσα:))

ΕΛΕΝΑ said...

Ειρηνάκι μου σε ευχαριστώ πολύ:)
Οι πελάδες ήταν πραγματικά εντυπωσιακές, φαντάζομαι πολύ όμορφα θα ήταν στην πελάδα που ήταν διαμορφωμένη σε ουζερί!
Φιλιά πολλά!!

ΕΛΕΝΑ said...

Mεσολογγίτη, να σαι καλά!!
Η πόλη σας είνα πραγματικά πολύ όμορφη:))

ΕΛΕΝΑ said...

Ανεμώνη μου σε συχαριστώ πάρα πολύ!
Καλό καλοκαίρι να έχουμε όλοι μας!!

ΕΛΕΝΑ said...

Σμαρώ μου είναι το μόνο που δεν κατάφερα να δω!
Ακουσα κι εγώ ότι το ηλιοβασίλεμα στη λιμνοθάλασσα είναι το κάτι άλλο, άλλά δεν πρόλαβα να το απολαύσω, ήταν ελάχιστες οι μέρες που μείναμε και είχα να παρακολουθήσω και το πανηγύρι.
Ελπίζω μιαν επόμενη φορά να τα καταφέρω!
Να έχεις μιαν όμορφη Κυριακή:))

ΕΛΕΝΑ said...

Γαστεροπλήξ μου κι εγώ πρώτη φορά δοκίμαζα χέλι, δεν τo πίστευα ότι ήταν τόσο νόστιμο!!!
Αν βρεις κανένα εκεί που θα τρέχεις, φέρε μεζεδάκι, βάζω το κρασάκι;-)

ΕΛΕΝΑ said...

Δεσποινάκι μου έτσι έλεγα κι εγώ μόλις είδα το χέλι. Δεν υπάρχει περίπτωση να το φάω.
Με την πρώτη μπουκιά που δοκίμασα .... κόντεψα να φάω ένα χέλι ολόκληρο μόνη μου:P
Εξαιρετικό σου λέω!!

Μάλιστα να σας πω ότι το Πάσχα, οι Μεσολογγίτες πρώτα θα φάνε χέλι και μετά το αρνί! Είναι ο μεζές τους κατά κάποιον τρόπο, πως έχουμε εμείς το κοκορέτσι, εκεί του αρνιού προηγείται το χέλι!

ΕΛΕΝΑ said...

Dorothy είναι σαν να τρως καπνιστό ψάρι, πάρα πολύ νόστιμο πραγματικά!!
Τα σαλιγκάρια (που μου αρέσουν επίσης πολύ) ξέρω πολλούς που δεν τα τρώνε και δεν τους αρέσουν.
Το χέλι όμως δεν έχει καμία σχέση.
Γεύση καπνιστού ψαριού έχει.
Φιλάκια!!

ΕΛΕΝΑ said...

Σταυρούλα μου σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!
Να έχεις κι εσύ μια πολύ όμορφη Κυριακή!!!
Φιλιά!!

ΕΛΕΝΑ said...

Κικίτσα μου εγώ πάλι πιστεύω ότι σίγουρα θα δοκίμαζες, έστω από περιέργεια!
Και θα σου έρεσε τόσο πολύ, που σίγουρα θα συνέχιζες ... ακάθεκτη.
Βέβαια το χέλι είναι βαρύ ψάρι ας μην ξεχνάμε, δεν μπορείς να φας πάρα πολύ από αυτό.
Είναι όμως πεντανόστιμο το άτιμο!!

ΕΛΕΝΑ said...

Δημιουργία μου κι όμως .... δεν ξέρεις τι χάνεις!!
Ειλικρινά δεν έχω δοκιμάσει πιο νόστιμο ψάρι.
Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως τα βλέπεις σαν φίδια, νοιώθεις ... κάπως!!
Οταν όμως τα δοκιμάσεις, σου φεύγει κάθε ιδέα τέτοια!!

ΕΛΕΝΑ said...

Παναγιώτη μου, τώρα αν σε ξαναβγάλει ο δρόμος σου στο Μεσολόγγι, ξέρεις τι να δεις;-)
Φιλιά, να περάσεις πολύ όμορφα:))

ΕΛΕΝΑ said...

Λικεράκι μου τι κάνεις??
Καλό καλοκαίρι σου εύχομαι!!
Ειλικρινά είσαι χορτοφάγος?? Δεν το ήξερα!!
Απόλυτα σεβαστή πεποίθηση βέβαια!!
Να περνάς πολύ όμορφα:))

ΕΛΕΝΑ said...

Φευγάτη μου σε ευχαριστώ πολύ!
Καλό καλοκαίρι και σε σένα εύχομαι:))

ΕΛΕΝΑ said...

Φοίβο μου, μέχρι να φτάσουμε το επίπεδο του Ταξιδιάρη, θέλουμε πολλά ψωμιά ακόμα;-)
Σε ευχαριστούμε πολύ, μας τιμάς ιδιαίτερα με τα λόγια σου:))

ΕΛΕΝΑ said...

Mαριάννα μου σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Το Πάρκο των Ηρώων πραγματικά εντυπωσιακό!!
Εγώ βέβαια το έζησα μέσα στην φασαρία, γιατί έπεσα πάνω στο πανηγύρι.
Παρ' όλα αυτά πραγματικά με εντυπωσίασε!
Φιλιά πολλά:))

ΑΧΤΙΔΑ said...

Έχω πάει και είναι υπέροχο μέρος, όσο για τα χέλια τα έφαγα στο Βέλγιο και να είμαι ειλικρινής δεν μου άρεσαν, είναι ένα ψάρι που το τρως; συχνά στο εξωτερικό.

Vana said...

Πολύ όμορφο ποστ Ελενάκι, το Μεσολόγγι το επισκέπτομαι συχνά και μπορώ να πω ότι αποτύπωσες πολύ απλά και ζωντανά το πνεύμα του!

Χέλια τρώω από μικρή και τρελλαίνομαι επίσης, το εντυπωσιακό με αυτά όμως είναι το πώς πολλαπλασιάζονται, ξέρετε????

WineLover said...

Είμαι ...φρέσκος στο Blogging (δυστυχώς όχι και τόσο στην ηλικία) και έχω σαν μεγάλη μου αγάπη το καλό κρασί. Ψάχνω να βρω blogs σχετικά, εχω βρεί αρκετά σχετικά με το φαγητό (όπως το πολύ καλό δικό σου), αλλά γιά το κρασί, ελάχιστα. Ισως δεν ξέρω που να ψάξω. Κάθε βοήθεια ευπρόσδεκτη!

Σήμερα ανάρτησα το πρώτο Post μου... κάθε επίσκεψη ευπρόσδεκτη επίσης.

Να είστε καλά.

ΕΛΕΝΑ said...

Αχτίδα μου στο Βέλγιο δοκίμασε χέλι και ο άντρας μου.
Καμία σχέση με το χέλι το ψητό στα κάρβουνα που φάγαμε στο Μεσολόγγι, μου είπε!
Καλή μας εβδομάδα από αύριο!!

ΕΛΕΝΑ said...

Βανούλα, πες μας, πες μας pleaaasee!!!
Φιλιά!!

ΕΛΕΝΑ said...

Wine Lover καλώς όρισες!
Καλορίζικο το νέο σου blog!!
Σου έγραψα και στο blog σου, θα προσπαθήσω να σε φέρω σε επαφή με έναν φίλο blogger που ασχολείται αρκετά με τα κρασιά.
Καλή αρχή σου εύχομαι:))

πουαντερι said...

Αχ πατριδα μου γλυκια.....
τι μου εκανες με τα χελια!
Εχω να φαω χελια απο την εγκυμοσύνη της κορης μου (6 χρονια).
Μονο οποιος εχει φαει αυτα τα χελια θα καταλαβει την νοστιμια τους.
Δεν ειναι σε ολα τα μερη το ιδιο νοστιμα.

Νίκη said...

Ωπς τι έγινε εδω??
Μα τι ωραία εκδρομή.. τι όμορφες φωτογραφίες.... καλή εβδομάδα...

Maria B. said...

Ελενιώ μου καλημέρα, αν και καθυστερημένη (ελειπα το σ/κ) δεν μπορώ να μην σου γράψω. Το ποστ σου είναι υπέροχο και μακάρι να έχουμε και άλλα τέτοια απο διάφορα μέρη της πατρίδος μας. Στο Μεσολόγγι έχω μείνει μόνο ένα βραδυ πριν απο 20 χρόνια και δεν μπορεσα να δω σχεδόν τίποτα. Μέσα όμως απο το ποστ σου μπόρεσα να θαυμάσω αυτην την τόσο ηρωική και πολύτιμη για την ιστορια μας, πόλη.
Σ'ευχαριστούμε !!!!

Vana said...

Tο χέλι αναπαράγεται μόνο μια φορά, στη θάλασσα των Σαργασσών-είναι κάπου κοντά στο τρίγωνο των Βερμούδων!!!

Εκεί πάνε όλα τα χέλια ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ.
Όταν αποκτήσει ασημί χρώμα (ασημόχελο), είναι ένδειξη ότι έχει φτάσει στη γεννητική ωριμότητα και αρχίζει την κάθοδο του προς τη θάλασσα.

Κατά το τέλος του φθινοπώρου, το ασημόχελο κατευθύνεται προς τη θάλασσα, τη διασχίζει κολυμπώντας σε μεγάλα βάθη, περνάει τον Ατλαντικό και φτάνει στην τροπική περιοχή της θάλασσας των Σαργασσών.
Η μέγιστη απόσταση που μπορεί να καλύψει σε μια ημέρα ανέρχεται στα 60 km!

Εκεί αναπαράγεται σε βάθος περίπου 400 μέτρων και σε θερμοκρασία 17 C.
Τα ώριμα άτομα μετά την αναπαραγωγή πεθαίνουν. Οι προνύμφες, οι λεπτοκέφαλοι μεταναστεύουν πάλι πίσω προς τις ευρωπαϊκές ακτές.

Είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια το πώς γνωρίζουν το δρόμο για να πάνε εκεί και το πώς επιστρέφουν ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ πίσω...

Maria B. said...

καλά Βάνα με έστειλες με αυτά που έγραψες, μου άναψες την περιέργεια και πάω να ψάξω στο νετ για τα χέλια. Απιστευτο - πάνε τοσα χιλιάδες μίλια για να αναπαραχθούν !!!!!!!!!! απιστευτο !!!!

ευχαριστούμε πολύ, παω για ψάξιμο!!

Rigani said...

Elena, se euxaristo poli gia to iperoxo taxidi kai tis fandastikes fotografies apo tin limnothalasa. Euxome na kanis kai ala taxidia kai na mas paris kondasou, na skeftese kai emas tous ksenitemenous...Kai pali euxaristo.:D

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...