Γνωριμία με την Κάκια Ξύδη

Σήμερα στις «Συνταγές της Καρδιάς» έχουμε την χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε την συγγραφέα Κάκια Ξύδη.
Την Κάκια την γνώρισα πριν αρκετά χρόνια σαν επιχειρηματία.
Βρεθήκαμε πάλι πρόσφατα, με την καινούρια της ιδιότητα, αυτήν του συγγραφέα.
Το βιβλίο της «Ταξίδι στην ομίχλη» κυκλοφορεί ήδη με μεγάλη επιτυχία από τις εκδόσεις Οσελότος, ενώ η παρουσίαση του νέου της βιβλίου, «Σε Ελεύθερη Πτώση», θα γίνει το Σάββατο 12 Μαΐου.
Η Κάκια μου έκανε την τιμή να μου παραχωρήσει μια μίνι συνέντευξη.
Πριν όμως από αυτήν, θα ήθελα να γνωρίσετε τα δύο βιβλία της.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Ο Σαίξπηρ λέει ότι είμαστε φτιαγμένοι από υλικά ονείρων.
Αλλά τι είναι τα όνειρα πέρα από επιθυμίες;
Επιθυμίες που ζούνε μέσα μας τις βουβές μυστικές ζωές τους κρυμμένες πολλές φορές και από τα μάτια της ψυχής μας.
Η Τάνια Σωτηρίου μια γυναίκα που πέρασε τη μισή της ζωή δικαιολογώντας και φροντίζοντας τους άλλους, κάποια στιγμή άκουσε ανάμεσα στα τόσα πρέπει και τα τόσα μη, τη φωνή της επιθυμίας, και την ακολούθησε σε αυτό το ταξίδι που μοιάζει με όνειρο.
Όμως τα ταξίδια όπως και τα όνειρα έχουν ένα τέλος.
Εκεί, στο ξύπνημα σε περιμένει πάντα ο εαυτός σου, οι αναμνήσεις του ταξιδιού και μια φωνούλα μέσα σου να αναρωτιέται μήπως ήταν όνειρο.

ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ

Ένα τηλεφώνημα σε ανύποπτο χρόνο, μια δίκη που μοιάζει αδιάφορη και μια γυναίκα καθισμένη στο έδρανο, άλλοτε κριτής μα συνήθως κρινόμενη στα μάτια της μητέρας της.
Μεγαλωμένη σε μια τυπική ελληνική οικογένεια, η Βασιλική τόλμησε να ανοίξει τα φτερά της και να ζήσει.
Σπούδασε, ερωτεύτηκε, βίωσε τον πόνο αλλά και την ευτυχία, και κάπου εκεί πριν το τέλος……
Η μοίρα παίζει τελικά παράξενα παιχνίδια και ο χρόνος πάντα συνηγορεί υπέρ της.
Κι εκεί που όλα φαντάζουν ιδανικά, έρχεται η ανατροπή.
Γιατί το παρελθόν βρίσκει πάντα τρόπο να πατήσει στο παρόν και να ανατρέψει το μέλλον.
Πως είναι δυνατόν αυτό που κάποτε φάνταζε ονειρεμένο να μετατρέπεται σε εφιάλτη δίχως τέλος;
Κι όταν η ζωή σου όλη καταρρέει, είναι δυνατόν να σηκωθείς ξανά όρθιος και να οικοδομήσεις τα πάντα από την αρχή σε νέα θεμέλια;
Την ελεύθερη πτώση λίγοι την τολμούν, μα ακόμα λιγότεροι επιβιώνουν από αυτήν. Αν όμως το καταφέρεις, στέφεσαι νικητής για πάντα.

Και τώρα η συνέντευξη που μου παραχώρησε η Κάκια.
- Πως και γιατί ξεκίνησες να γράφεις?
Αρχικά το γράψιμο ήταν μια εντελώς προσωπική μου υπόθεση. Το έκανα γιατί απλά αισθανόμουν καλύτερα και για πολλά χρόνια δεν είχα δείξει τα γραπτά μου ποτέ σε κανέναν.
Συν τω χρόνω όμως είδα ότι κάθε φορά που έγραφα, έφευγα από τον εαυτό μου, απογειωνόμουν και μου έβγαιναν πράγματα που ούτε εγώ ήξερα ότι είχα μέσα μου, και αυτό με γοήτευε, με θεράπευε, με έκανε να ονειρεύομαι ότι κάποια στιγμή αυτά που γράφω δεν θα αφορούν μόνο εμένα αλλά θα τα μοιραστώ με πολύ κόσμο.
Μέχρι που ήρθε αυτή η μαγική στιγμή και ήταν από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου.
- Γιατί ταξίδι στην Ομίχλη?
Ο τίτλος αυτού του βιβλίου είναι πραγματικός και αλληγορικός.
Είναι ένα ταξίδι στο Δυτικότερο άκρο της Ευρώπης στις απρόσιτες παραλίες του Ατλαντικού ωκεανού εκεί που τα κύματα χτυπούν με λύσσα τα ανυπότακτα βράχια ελευθερώνοντας μικρά υδάτινα σωματίδια που δημιουργούν ένα είδος ομίχλης που οριοθετεί το άγριο σμίξιμο της θάλασσας με την στεριά.
Είναι ένα εσωτερικό ταξίδι με οδηγό τις ομιχλώδεις επιθυμίες μας και προορισμό τον επαναπροσδιορισμό της ζωής μας.
- Πως σκέφτηκες να γράψεις για μια γυναίκα που πέρασε την μισή ζωή της τόσο καταπιεστικά? Αυτό που θέλω να πω, είναι αληθινή ιστορία?
Εμπνεύστηκες από κάτι που έχεις συναντήσει?
Η ιστορία που γράφω θα μπορούσα να πω ότι είναι αληθινή με την διαφορά ότι δεν είναι ενός άτομου.
Μέσα από την Τάνια περνάω ιστορίες πολλών φίλων μου, γυναικών και ανδρών μη εξαιρουμένου και του εαυτού μου.
Όχι δεν είναι μια αληθινή ιστορία απλά είναι διανθισμένη με αληθινές ιστορίες. Έγραψα για μια γυναίκα που έχει περάσει τη μισή της ζωή τόσο καταπιεστικά γιατί αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια.
Οι περισσότερες γυναίκες που το διάβασαν βρήκαν τον εαυτό τους εκεί μέσα...
Στην πραγματικότητα τις περισσότερες φορές δεν περνάνε την μισή τους ζωή έτσι, αλλά όλη τους τη ζωή. Όμως ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις και όχι μόνο στα μυθιστορήματα.
- Πότε το ξεκίνησες και πόσο διάστημα σου πήρε να το γράψεις?
Τα Χριστούγεννα του 2007 γράφτηκε το πρώτο κεφάλαιο σχεδόν με την ίδια μορφή που είναι σήμερα ως άσκηση στα μαθήματα δημιουργικής γραφής που παρακολουθούσα τότε στο Κολέγιο Αθηνών.
Πέρασε από πολλά στάδια αμφισβήτησης και προβληματισμών και τελείωσε δύο χρόνια μετά.
- Σε ένα κομμάτι του το βιβλίο μιλάει για διάφορα μέρη της Πορτογαλίας. Σίγουρα έχεις πάει. Πήγες όμως κάποια στιγμή και το έβαλες στο βιβλίο ή ταξίδεψες στην Πορτογαλία για το βιβλίο?
Την χρονιά που ξεκίνησα να γράφω το Ταξίδι στην ομίχλη, ο άντρας μου, μου έκανε δώρο για την γιορτή μου και την επέτειο του γάμου μας που είναι την ίδια μέρα, αυτό το αξέχαστο ταξίδι και ήθελα οπωσδήποτε να το καταγράψω σαν ένα ευχαριστώ για την αγάπη και την αφοσίωσή του σε μένα τόσα χρόνια.
- Και βέβαια σε λίγες μέρες βγαίνει το δεύτερο βιβλίο.
Το οποίο περιμένω με μεγάλη αγωνία. Πολλοί μου λένε τι φοβάσαι, αφού ξέρεις ήδη πως είναι, γιατί ανησυχείς.
Η ανησυχία και το άγχος όμως είναι μέρος της εξέλιξης.
Φοβάμαι όσα βιβλία και αν βγάλω ποτέ πια δεν θα είμαι ήσυχη και ήρεμη για το αποτέλεσμα.
Γιατί όσο περνάει ο καιρός νιώθω όλο και πιο πολύ το βάρος της ευθύνης που έχω στα μάτια των αναγνωστών που με εμπιστεύονται.
- Γιατί Ελεύθερη Πτώση;
Γιατί δεν δώσαμε σημασία κάποια στιγμή στα σημάδια, γιατί δεν τα ερμηνεύσαμε σωστά ανεβήκαμε στα ουράνια και μετά…
Γιατί στην ζωή δεν έχουμε συνειδητές επιλογές του τι θέλουμε να ζήσουμε και τι όχι και πολλές φορές αφηνόμαστε να παρασυρθούμε σε δυσπρόσιτα ύψη οπότε μετά …
Γιατί το παρελθόν το κουβαλάμε μέσα μας και δεν μπορούμε εύκολα να ξεφύγουμε από αυτό και μόλις το συνειδητοποιούμε βρισκόμαστε ήδη Σε ελεύθερη πτώση.
- Και παίρνοντας μια φράση από το οπισθόφυλλο του βιβλίου σου:
«Κι όταν η ζωή σου όλη καταρρέει, είναι δυνατόν να σηκωθείς ξανά όρθιος και να οικοδομήσεις τα πάντα από την αρχή σε νέα θεμέλια»; Εσύ τι πιστεύεις;
Θεωρώ ότι όταν όλη σου η ζωή καταρρέει είναι πολύ δύσκολο να σηκωθείς και να οικοδομήσεις τα πάντα από την αρχή σε νέα θεμέλια. Εκεί όμως είναι και η πρόκληση, εκεί φαίνεται η δύναμη του ανθρώπου, το πείσμα και η αποφασιστικότητά του.
Κάποιοι άνθρωποι έχουν πέσει πολύ χαμηλά, βρίσκονται ένα βήμα πριν τον πάτο και δεν τολμούν να κάνουν το τελευταίο βήμα. Αφού έχεις πέσει έτσι κι αλλιώς τι φοβάσαι τον πάτο; Μα ο πάτος είναι που θα σε βοηθήσει να ξανασηκωθείς.
Πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να τολμούν και να τα δίνουν όλα για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους και αν χρειαστεί να πιάσουν πάτο ας το κάνουν χωρίς φόβο… ο πάτος είναι το «τραμπολίνο» που θα τους δώσει την ώθηση της ανύψωσης….
- Πιστεύεις ότι πρέπει οι άνθρωποι να τολμούν την ελεύθερη πτώση?
Ναι, γιατί μια ζωή μίζερη δεν αντέχεται και αν δεν τολμήσεις δεν κερδίζεις!
Βέβαια το καλύτερο θα ήταν να υπήρχε και ένα δίχτυ ασφαλείας αλλά αν δεν υπάρχει τι να κάνουμε… τίποτα στη ζωή δεν είναι τέλειο!

Η Κάκια θα χαρεί πολύ να σας δει όλους, στην παρουσίαση του βιβλίου της, το Σαββάτο στις 12 Μαϊου, στις 18.30 μ.μ, στο καφέ μπαρ jk (Πλατεία Φιλικής Εταρείας 19-20, Κολωνάκι).
Σας εύχομαι μιαν όμορφη μέρα!
Εύα Ζ.