Μουστοκούλουρα τραγανά

Ο τρύγος έχει αρχίσει εδώ και λίγο διάστημα.
Είπαμε κι εμείς λοιπόν να τρυγήσουμε και εφέτος τα σταφυλάκια μας, για να πάρουμε τον δικό μας μούστο από το αυτοσχέδιο πατητήρι μας, για το οποίο σας είχα μιλήσει εδώ
Τον χειμώνα που πέρασε είχαμε κλαδέψει πολύ τα κλήματα κι έτσι εφέτος βγάλαμε πολύ λίγο μούστο. Το δίδαγμα λοιπόν για την επόμενη φορά είναι «λιγότερο κλάδεμα».
Παρ’ όλα αυτά, βγάλαμε το κάτι τις μας και έτσι φτιάξαμε μουσταλευριά και μουστοκούλουρα μαλακά, που αρέσουν στον κανακάρη μου.
Συνεχίσαμε με ωραιότατα μουστοκούλουρα τραγανά, τα οποία φτιάξαμε με την πιο κάτω παλιά και παραδοσιακή συνταγή, που μας χάρισε η κυρία Ζωή, η οποία είναι εξπέρ σε ότι έχει σχέση με το μούστο και τα παράγωγα του.
Να φανταστείτε ότι στο πατρικό της σπίτι στη Σαλαμίνα, υπάρχει ένα παμπάλαιο και αυθεντικό πατητήρι, που είχε φτιάξει ο πατέρας της περίπου το 1920, το οποίο μετά από μία γερή συντήρηση, λειτουργεί ακόμη!!!!
Πάμε λοιπόν να τα φτιάξουμε!

Υλικά (για περίπου 50 μικρά κουλουράκια - 2 ταψιά του φούρνου)
1 ποτήρι μούστο
1 ποτήρι ελαιόλαδο
1 ποτήρι ζάχαρη
μισό φλιτζανάκι του καφέ, κονιάκ
1 κουταλάκι του γλυκού σόδα
1 κουταλάκι σκόνη γαρύφαλλο κοσκινισμένο
1 κουταλάκι σκόνη κανέλλα κοσκινισμένη
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις, κοσκινισμένο (ίσως να μην το χρειαστούμε όλο)
(Προσοχή: εάν δεν έχουμε μούστο και έχουμε πετιμέζι, βάζουμε μισό ποτήρι πετιμέζι και γεμίζουμε το υπόλοιπο με νερό. Ανακατεύουμε καλά ώστε να γίνει ένα υλικό και προχωράμε στη συνταγή έχοντας πλέον ένα ποτήρι μούστο.)
Εκτέλεση:
Ζεσταίνουμε το λάδι μέχρι να καπνίσει. Προσοχή μόνο μην πετάξει και σας κάψει.
Καλύτερα να το κάνετε σε εξωτερικό χώρο για να μην μυρίσει το σπίτι.

Βάζουμε σε μια λεκάνη, κατά προτίμηση πλαστική ή πήλινη (όχι inox, για να μην κρυώσει η ζύμη) το λάδι, τη ζάχαρη και τα μυρωδικά.
Ρίχνουμε στο κονιάκ τη σόδα και ανακατεύουμε καλά –προσοχή γιατί φουσκώνει - και τα προσθέτουμε στη λεκάνη.
Ανακατεύουμε με το χέρι μας για λίγο, ώσπου να ενωθούν όλα τα υλικά.
Ρίχνουμε σιγά σιγά το αλεύρι και ζυμώνουμε. Όταν έχουμε μια ωραία ζύμη μαλακιά, που δεν κολλάει στα χέρια μας, σταματάμε να προσθέτουμε αλεύρι.
Πλάθουμε κουλουράκια σε ότι σχήμα θέλουμε, αρκεί όσα θα μπουν στο ίδιο ταψί να έχουν το ίδιο σχέδιο και το ίδιο πάχος, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα.
Τα τοποθετούμε σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί ψησίματος.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 200 βαθμούς τα πρώτα 10 λεπτά και μετά χαμηλώνουμε την θερμοκρασία στους 180 βαθμούς και συνεχίζουμε το ψήσιμο για άλλα 5-8 λεπτά ή μέχρι να ροδίσουν τα κουλουράκια μας, χωρίς όμως να ξεροψηθούν.
Ο χρόνος ψησίματος διαφέρει από κουζίνα σε κουζίνα, γι αυτό προσέχουμε ώστε το χρώμα τους να μην είναι πολύ σκούρο όταν τα βγάλουμε από τον φούρνο.
Γενικά όλα τα κουλουράκια δεν πρέπει να τα αφήνουμε να ξεροψηθούν, γιατί σκληραίνουν.
Τα διατηρούμε για αρκετό διάστημα, σε κουτάκι καλά κλεισμένο, μακριά από υγρασίες.
Τα απολαμβάνουμε σκέτα ή με το αγαπημένο μας ρόφημα ή με έναν ωραιότατο και περιποιημένο καφέ !!!
Σημείωση : Όταν αγοράζετε κόλλα ψησίματος, να προσέχετε ώστε το κουτί να λέει αντικολλητικό χαρτί ψησίματος, γιατί υπάρχει άλλη μία συσκευασία που μοιάζει πάρα πολύ, αλλά λέει λαδόκολλα. Εάν πάρετε λαδόκολλα, ότι ψήσετε θα σας κολλάει.
Η λαδόκολλα είναι μόνο για να τυλίγουμε αυτά που θέλουμε να ψήσουμε, π.χ. γκιούλμπασι, και πάνω απ’ όλα δεν είναι αντικολλητική. Είναι ακριβώς το αντίθετο.
Καλή επιτυχία!